...τα χαρακτηριστικά τους καθώς και να αποσαφηνίσουμε την χρήση τους στο ποιος codec είναι κατάλληλος για την κάθε δουλειά. Καταρχάς να ξεκινήσουμε εξηγώντας το σχεδόν αυτονόητο: κάθε διαφορετικό Video Codec είναι και μια διαφορετική μέθοδος-πρότυπο συμπίεσης/ αναπαραγωγής του Video υλικού που έχουμε. Ωστόσο πριν προχωρήσουμε στα codecs θα χρειαστεί να δούμε λίγο και την θεωρία.
Πως και που βλέπουμε τα βίντεο που έχουμε ή δημιουργούμε
Καταρχάς θα πρέπει να αποσαφηνίσουμε τις διαφορές ανάμεσα στην τηλεόραση που χρησιμοποιούμε πιο συχνά για να βλέπουμε τα βίντεο μας και την οθόνη του υπολογιστή. Παρόλο που για αρκετό κόσμο φαίνεται να είναι το ίδιο, ωστόσο υπάρχουν βασικές διαφορές που συντελούν στο να προσλαμβάνουμε διαφορετική εμπειρία για κάθε ένα εκ τω δυο μέσων από το αναπαραγόμενο βίντεο. Η οθόνη του υπολογιστή κάνει χρήση της τεχνολογίας Component Video Digital όπου η εικόνα δημιουργείται με την σύμπλεξη τριών καναλιών R, G, B των τριών βασικών χρωμάτων όπως ήδη γνωρίζουμε. Οι οθόνες των υπολογιστών μπορούν να απεικονίσουν εκατομμύρια χρώματα. Η τηλεόραση από την άλλη μεριά χρησιμοποιεί τα κανάλια Y, Cr, Cb και μια παλέτα χρωμάτων. Αν λοιπόν δημιουργήσετε ένα βίντεο που περιλαμβάνει χρώματα που δεν μπορεί να απεικονίσει η τηλεόραση πολύ απλά δεν θα μπορέσουν να απεικονισθούν. Το πρόβλημα αυτό λύνουν τα φίλτρα που αναλαμβάνουν την «μετάφραση» των επιπλέον χρωμάτων στο χρωματικό εύρος της τηλεόρασης. Για παράδειγμα, η έξοδος για την TV (TV-out) της κάρτας γραφικών σας κάνει αυτή ακριβώς την δουλειά. Προσαρμόζει το ψηφιακό σήμα ώστε να μπορεί να αναπαραχθεί από την αναλογική τηλεοπτική συσκευή (ή το αντίστροφο).
Απεικόνιση σε οθόνη υπολογιστή και τηλεόραση
Η τηλεόραση απεικονίζει την εικόνα με διαφορετικό τρόπο από ότι μια οθόνη υπολογιστή. Η τεχνική (Interlace) που χρησιμοποιεί η τηλεόραση δουλεύει με τον εξής τρόπο: στην τηλεόραση η εικόνα δημιουργείται από δυο πεδία τα οποία σχηματίζονται από δυο είδη γραμμών (ζυγές και μονές). Πρώτα εμφανίζονται οι μονές γραμμές (1ο πεδίο) και εν συνεχεία οι ζυγές (2ο πεδίο). Δυο πεδία μαζί σχηματίζουν ένα frame. Η τηλεόραση μπορεί να απεικονίσει 30 frames ανά δευτερόλεπτο. Η οθόνη του υπολογιστή από την άλλη μεριά δεν απεικονίζει πεδία αλλά χρησιμοποιεί την μέθοδο «σταδιακής σάρωσης γραμμών». Η οθόνη σαρώνεται γραμμικά από πάνω προς τα κάτω και κάθε frame απεικονίζεται 30 φορές ανά δευτερόλεπτο (Sequential Scanning, progressive scan ή non-interlaced scan). Το μειονέκτημα της οθόνης του υπολογιστή είναι ότι έχει το μισό frame rate (η ταχύτητα, ο ρυθμός ανά λεπτό με την οποία δημιουργούνται τα frames). Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το «σπάσιμο» της απεικόνισης σε πιο αργό ρυθμό. Φυσικά, η τεχνολογία μας έχει επιτρέψει να αποφύγουμε αυτό το πρόβλημα με το διπλασιασμό του frame rate (σε παλαιότερες εποχές η οθόνη τρεμόπαιζε (flickering) σε αυτή την περίπτωση). Στην Ελλάδα χρησιμοποιούμε το σύστημα PAL (θα το βρείτε και ως PAL B,G,H) το οποίο μπορεί να απεικονίσει 50 πεδία ανά δευτερόλεπτο και 625 γραμμές.
Διαφορές streaming video και downloading
Το streaming ορίζεται ως η μετάδοση βίντεο σε πραγματικό χρόνο και η άμεση αναπαραγωγή του χωρίς να χρειαστεί να το αποθηκεύσετε πουθενά. Χρησιμοποιείται βεβαίως ένας προσωρινός χώρος αποθήκευσης (buffer) για ένα μέρος του αρχείου (συνήθως 1-5 λεπτά) ώστε η αναπαραγωγή να γίνεται ομαλά και να μην υπάρχει καθυστέρηση. Το Downloading από την άλλη είναι το κατέβασμα του αρχείου στον υπολογιστή και η αναπαραγωγή του, η εγγραφή του σε κάποιο μέσο (πχ. DVD), ή η επεξεργασία του σε δεύτερο χρόνο κατά απαίτηση του χρήστη. Σε αυτή την περίπτωση η καθυστέρηση είναι ίση με τον χρόνο που απαιτείται για το κατέβασμα του αρχείου και εξαρτάται προφανώς και από το διαθέσιμο εύρος ζώνης (bandwidth).
Τα πρότυπα συμπίεσης video
Με όλα όσα αναφέραμε στα παραπάνω μπορεί πλέον να γίνει κατανοητός ο σκοπός για τον οποίο χρησιμοποιούμε codecs (COder/DECoder). Ανάλογα λοιπόν με το τι θέλουμε να φτιάξουμε και κυρίως σε τι μέσα θα το αναπαράγουμε επιλέγουμε και την αντίστοιχη λύση η οποία θα μας καθορίσει παράλληλα και τις προδιαγραφές ποιότητας. Για παράδειγμα αν έχετε μεγάλο bandwidth διαθέσιμο τότε δεν υπάρχει λόγος να συμπιέσετε υπερβολικά το βίντεο σας και το MPEG-2 θα σας ήταν αρκετό. Αν ωστόσο το bandwidth είναι μικρό αλλά το βίντεο πρέπει να μεταδοθεί σωστά, θα πρέπει να το συμπιέσετε περισσότερο, χρησιμοποιώντας το MPEG-4 σε αυτή την περίπτωση. Σε τελική ανάλυση η εφαρμογή που χρειάζεται το σήμα video είναι αυτή που θα καθορίσει και την προδιαγραφή της ποιότητας του.
Η.261 (Τηλεφωνία με Video)
Πρότυπο για συμπίεση βίντεο με στόχο τη μεταφορά του μέσω γραμμών χαμηλού εύρους ζώνης, όπως για παράδειγμα των ISDN γραμμών των 64 kbps. Απαιτεί bandwidth από 64kbps έως 2.0 Mbps και έχει λόγο συμπίεσης 24:1.
H.263 (Τηλεδιασκέψεις)
Βασίζεται στο H.261 αλλά έχει σχεδιαστεί για μετάδοση μέσω του πρωτοκόλλου IP.
H.264 (MPEG 4 Part 10)
Πρότυπο για υψηλή ποιότητα streaming και video on demand. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί και μέσω του πρωτοκόλλου IP (πχ. Internet).
AVCHD ( Advanced Video Codec High Definition)
Το νεότερο codec της αγοράς. Βασίζεται στο H.264. Είναι ανταγωνιστικό πρότυπο του HDV και του MiniDV. Ο λόγος συμπίεσης είναι μεταβλητός και ανάλογος των frames και της πολυπλοκότητας του βίντεο που θα κωδικοποιηθεί.
Real Media (Real Video)
Πρότυπο για streaming και video on demand μέσω του πρωτοκόλλου IP με διάφορους υποστηριζόμενους ρυθμούς μετάδοσης (διαθέσιμου bandwidth) αναλόγων των αναγκών.
MJPEG (Motion JPEG) – (Video CD)
Πρότυπο συμπίεσης στο οποίο τα frames ενός βίντεο συμπιέζονται με την τεχνική JPEG (ως ανεξάρτητες εικόνες). Απαιτεί bandwidth από 1.0 έως 10.0 Mbps και έχει λόγο συμπίεσης 7-27:1.
MPEG 1 (Moving Pictures Expert Group)
Πρότυπο για αποθήκευση βίντεο ποιότητας VHS σε CD-ROM. Απαιτεί bandwidth από 1.2 έως 2 Mbps και έχει λόγο συμπίεσης 100:1 (το κλασικό VCD οπού η ανάλυση του για το PAL φτάνει τα 352x288).
MPEG-2 ή H.262
Πρότυπο για αποθήκευση βίντεο ποιότητας DV (αλλά και HDTV) σε DVD-ROM. Χρησιμοποιείται επίσης για τηλεοπτική μετάδοση ψηφιακού βίντεο, όπως είναι για παράδειγμα τα δορυφορικά κανάλια. Απαιτεί bandwidth από 4.0 έως 60Mbps και έχει λόγο συμπίεσης 30-100:1 (η ανάλυση ενός DVD είναι 720x576 και ο ήχος του 48khz). Το MPEG-2 χρησιμοποιείται και στην εξέλιξη του απλού vcd σε sVCD (super Video CD) με ανάλυση 480x576 για το PAL.
MPEG-4
Σχεδιάστηκε για να επιτρέπει εκτός από συμπίεση και διαχείριση των αρχείων (πχ. κατηγοριοποίηση, ανάκληση με βάση το περιεχόμενο, πλοήγηση, κλπ). Απαιτεί bandwidth από 4.8Kbps έως 64Κbps.
Nero Digital
Δημοφιλές πρότυπο που έχει αναπτυχθεί από την Nero. Υψηλής ποιότητας Codec (μπορεί να επανασυμπιέσει ένα full DVD 9GB σε ένα 4.7 χωρίς απώλεια στην ποιότητα!) που προτιμούν πολλές εταιρείες hardware που το ενσωματώνουν στα ήδη στα προιόντα τους (περιλαμβάνεται επίσης και σε κινητά τηλέφωνα). Το Nero Digital βασίζεται στο MPEG-4 ISO. Υποστηρίζει πολλά προφίλ (κινητά τηλέφωνα, PDAs, επιτραπέζιες συσκευές αναπαραγωγής και HDTV) ενώ μπορεί να ενσωματώσει και ήχο AAC (2.0 αλλά και 5.1). Απαιτεί bandwidth από 16 kb/s to 4 Mb/s, ή και μεταβλητό bit rate αναλόγως των αναγκών.
Sorensen Video Codec Version 3
Κλειστό πρότυπο (proprietary) το οποίο χρησιμοποιείται κυρίως από την Apple στο QuickTime και στο Flash της Macromedia (SWF). Υψηλής ποιότητας codec με μεταβλητό λόγο συμπίεσης.
On2. TrueMotion VP3.2
Μπορεί το όνομα να μην σας λεει και πολλά ωστόσο είναι ένας από τους πλέον ισχυρούς codec υποστηριζόμενο από τους Macromedia Flash, Skype, Muvee, iFilm, Intel, Texas Instruments, Sony, ABC News, BBC κ.α. Είναι κλειστό πρότυπο (proprietary) αλλά μέρος του διατίθεται και ως Public Domain με το όνομα Theora.
DV, DVCAM και DVC-PRO
Το DV είναι ένα διεθνές πρότυπο δημιουργημένο αρχικά από μια ένωση 10 εταιρειών (πλέον συμμετέχουν περισσότερες από 60) και περιλαμβάνεται στα λεγόμενα Consumer Electronics (βίντεο-κάμερες, συσκευές αναπαραγωγής-εγγραφής κλπ). To DV είναι γνωστό και ως DVC (Digital Video Cassette) γιατί χρησιμοποιεί ειδική κασέτα των 6.35mm για την καταγραφή υψηλής ποιότητας ψηφιακού video. Απαιτεί κατ ελάχιστο bandwidth 25Mbits/sec (το DV-50 απαιτεί 50Mbits/s) μόνο για το video ενώ αν προσθέσετε και ήχο το απαιτούμενο bandwidth αυξάνεται στα 30Mbits/sec. Για να καταλάβετε το μέγεθος είναι σαν να κάνετε downloading κάποιο αρχείο μεγέθους 3,6Mbyte σε ένα μόλις δευτερόλεπτο. Υπάρχουν και τα πρότυπα DVCAM και DVC-PRO όπου ο βασικός αλγόριθμος κωδικοποίησης είναι ο ίδιος ωστόσο έχουν διαφορές που μπορούν να χρησιμοποιηθούν κυρίως από επαγγελματίες που χρειάζονται υψηλής ποιότητας video.
DivX και XVID
Από τα πλέον γνωστά πρότυπα κωδικοποίησης. Βασίζονται στο Microsoft MPEG-4 Version 3. Επιτρέπει εκτενή έλεγχο της ποιότητας της εικόνας και του μεγέθους του παραγόμενου αρχείου. Οι παραγόμενες ταινίες με αυτή την κωδικοποίηση μπορούν να αναπαραχθούν σε υπολογιστή ή σε συμβατές συσκευές του εμπορίου. Μπορεί δε να δημιουργηθούν αρχεία video ακριβώς στις ανάγκες του χρήστη, με μεταβλητό λόγο συμπίεσης και αναλόγως της πολυπλοκότητας του βίντεο.
Cinepak και Indeo
Τα εν λόγω πρότυπα είναι πολύ παλιά και δεν έχουν σύγχρονες δυνατότητες ή καλύπτονται οι δυνατότητες τους από άλλα codecs. Δεν υπάρχει κανένας λόγος σήμερα να ασχοληθείτε με αυτά.
ΤΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ FORMAT ΑΠΟΘΗΚΕΥΣΗΣ ΤΟΥ VIDEO
Από την στιγμή που έχετε αποφασίσει με ποιο τρόπο θα επεξεργαστείτε το video σας, και ποιο codec θα χρησιμοποιήσετε ήρθε η ώρα να αποφασίσετε πως θα διανέμετε την δουλειά σας. Αυτό μπορεί να αποδειχθεί πονοκέφαλος γιατί καλό και όμορφο το βίντεο σε MPEG-2 που φτιάξατε, πρέπει όμως να το αποθηκεύσετε ή αναπαράγετε με κάποιο τρόπο. Αν πρόκειται να κάνετε streaming ή απλά downloading θα πρέπει να επιλέξετε και το κατάλληλο format αρχείου.
Λίγα λόγια για το Media Packaging ή Container
Με αυτό τον όρο εννοούμε τον τρόπο με τον οποίο ομαδοποιούμε ή συγκεντρώνουμε τα βίντεο που έχουμε δημιουργήσει. Για να καταλάβετε καλύτερα το media packaging ας αναφέρουμε ένα παράδειγμα. Έχετε τραβήξει το προσωπικό σας βίντεο με την ψηφιακή σας βιντεοκάμερα. Εισάγετε το βίντεο-υλικό στον υπολογιστή σας για επεξεργασία. Χρησιμοποιείτε κάποιο πρόγραμμα επεξεργασίας για να δημιουργήσετε την ιστορία σας και την νοηματική γραμμή της ταινίας σας. Μέσω της εφαρμογής επεξεργασίας video αποφασίσατε ότι θα χρησιμοποιήσετε το MPEG-2 και έχετε προχωρήσει στο rendering της ταινίας σας. Αυτή την στιγμή έχετε ένα επεξεργασμένο αρχείο το οποίο πρέπει να το κάνετε κάτι. Προφανώς πρέπει να το αποθηκεύσετε ή να γράψετε σε κάποιο DVD. Εδώ έρχονται τα media containers. Ουσιαστικά πρόκειται για πρότυπα αρχείων τα οποία περιέχουν το επεξεργασμένο βίντεο σας. Για παράδειγμα ένα αρχείο με κατάληξη .avi είναι δυνατόν να περιέχει συμπιεσμένη ταινία με κάποιο codec ή ακόμα και ολόκληρη ασυμπίεστη ταινία. Συνήθως το πρόγραμμα επεξεργασίας βίντεο που χρησιμοποιείτε κάνει αυτόματα όλη αυτή την διαδικασία επιλέγοντας για εσάς το κατάλληλο format αποθήκευσης και τον κατάλληλο codec συμπίεσης. Αναφερόμαστε στο media packaging για λόγους πληρότητας του άρθρου. Ο απλός χρήστης μπορεί απλά να επιλέγει τι θέλει ανάλογα με τις επιλογές που του δίνει το εκάστοτε πρόγραμμα που χρησιμοποιεί. Τα απλά και ημι-επαγγελματικά προγράμματα επεξεργασίας video κάνουν αυτή την διαδικασία αδιαφανή για τον χρήστη. Απλά επιλέγετε το μέγεθος, το μέσο αποθήκευσης ή τον τρόπο διακίνησης και το πρόγραμμα φροντίζει να δημιουργήσει αυτόματα τα κατάλληλα αρχεία και την βέλτιστη συμπίεση-κωδικοποίηση.
Microsoft AVI (Audio Video Interleave)
Η μορφή AVI είναι η συνηθέστερη για δεδομένα ήχου και βίντεο. Το περιεχόμενο βίντεο που έχει συμπιεστεί με κάποιο codec μπορεί να αποθηκευτεί σε ένα αρχείο .avi και να αναπαραχθεί από κάποιο πρόγραμμα αναπαραγωγής όπως ο Windows Media Player, το Winamp, QuickTime, κλπ. Ένα αρχείο .avi μπορεί να περιέχει συμπιεσμένη ταινία με τους codecs, DivX, Cinepak, Indeo, DV και MJPEG.
Microsoft ASF (Advanced Systems Format)
To ASF είναι μια μορφή αρχείου που μπορεί να εμπεριέχει όλα τα είδη βίντεο και χρησιμοποιείται κυρίως για streaming video.
Η τηλεόραση High Definition στην πράξη
H ανάλυση της PAL εικόνας είναι 720 Χ 576 pixels. Όταν πρωτοβγήκε μας φαινόταν άψογη, αλλά οι περισσότεροι δουλεύουμε πλέον σε οθόνες υπολογιστή με σχεδόν διπλάσια ανάλυση. Συγχρόνως η καλύτερη εικόνα και ο surround ήχος από τα DVD μας έχουν καλομάθει και – ειδικά αν έχετε μεγάλη τηλεόραση ή προβολικό σύστημα – το παλιό PAL δείχνει τα χρονάκια του. To HD Video είναι και αναφέρεται στη μετάδοση βίντεο σε υψηλή ανάλυση. Για να σας μπερδέψουν περισσότερο, έχουν βγάλει με το ίδιο όνομα διάφορες παραλλαγές. Για παράδειγμα 720p - 1280x720 progressive, 1080i - 1920x1080 interlaced και 1080p - 1920x1080 progressive, κλπ. Ο χαρακτηρισμός Progressive αναφέρεται στον τρόπο κατά τον οποίο "ανανεώνεται" ολόκληρη η εικόνα κάθε 1/60 του δευτερολέπτου.
Τι σχέση έχει με την δορυφορική ψηφιακή τηλεόραση; Το HD είναι ψηφιακός τρόπος μετάδοσης. Δεν μεταδίδεται από κεραίες όπως η απλή τηλεόραση αλλά δορυφορικά -συνήθως-. ʼρα απαιτείται δορυφορικό πιάτο και ο κατάλληλος αποκωδικοποιητής. Αν έχετε ήδη πιάτο και αποκωδικοποιητή τότε το "πιάτο" πιθανώς να αρκεί αλλά η εικόνα HD λόγω της υψηλότερης ανάλυσης απαιτεί ειδικό αποκωδικοποιητή.
Εννοείται ότι ο εξοπλισμός HD που θα αγοράσετε είναι συμβατός και με τις χαμηλότερες αναλύσεις και δεν θα έχετε κανένα πρόβλημα με αυτό. Για παράδειγμα θα μπορείτε να βλέπετε κανονικά δορυφορικά κανάλια ή επίγεια τηλεόραση όπως κάνετε ήδη μέχρι τώρα.
Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο είναι η οθόνη. Η οθόνη στην οποία θα δείτε το κανάλι ή το περιεχόμενο (πχ. ένα trailer που κατεβάσατε από το Internet) μπορεί να είναι βέβαια και μια απλή τηλεόραση. Αλλά για να δείτε την εικόνα σε όλο της το μεγαλείο, χρειάζεστε μεγαλύτερη ανάλυση, σαν αυτή που σας δίνει μια οθόνη flat (προσοχή όμως – ελέγξτε την ανάλυσή της πρώτα!) ή ένα προβολικό HD. Η οθόνη του υπολογιστή σας φυσικά και μπορεί να παρουσιάσει HD Video (εκτός και αν έχετε καμιά "σκουριασμένη" παλιά οθόνη ).
Επίσης, αν σας ενδιαφέρει να μετατρέψετε ή να δημιουργείτε στο εξής ταινίες σε HD ίσως να μην αρκεί το υπάρχον λογισμικό. Θα χρειαστείτε λογισμικό (και φυσικά HD-DVD δισκάκια και HD Burner) που να υποστηρίζει την επεξεργασία και την εξαγωγή (αποθήκευση, rendering κλπ.) σε HD Video. Για παράδειγμα το Corel Ulead Video Studio 11 υποστηρίζει αυτή την δυνατότητα. Θα πρέπει λοιπόν να έχετε υπόψη σας όλες αυτές τις παραμέτρους για το μέλλον.
Χρήσιμες συμβουλές
Είναι εξαιρετικά σημαντικό να καταλάβουν όλοι οι δημιουργοί περιεχομένου τους βασικούς μηχανισμούς της συμπίεσης κινούμενης εικόνας. Για αυτό το λόγο σας παρουσιάζουμε ορισμένες βασικές συμβουλές που θα εκτιμήσετε ιδιαίτερα.
1. Πλάνα με έντονη και γρήγορη κίνηση είναι πιο πιθανό να παρουσιάσουν προβλήματα στην εικόνα. Ως εκ τούτου απαιτούν αντίστοιχη επεξεργασία ή καδράρισμα έτσι ώστε να ελαχιστοποιηθούν.
2. Η ρύθμιση χρώματος και το contrast στο στήσιμο ενός γυρίσματος επηρεάζουν δραματικά το τελικό αποτέλεσμα. Φλου πλάνα ή με κόκκο χειροτερεύουν πολύ τα πράγματα για τον encoder.
3. Ιδιαίτερη προσοχή πριν από την συμπίεση απαιτεί ο θόρυβος, για παράδειγμα σε σκοτεινά σημεία της εικόνας ή όπου χρησιμοποιείται πολύ gain και παρουσιάζεται επιπλέον κόκκος.
4. Υπολογίστε πάντα ότι αν η εικόνα στην κάμερα είναι οριακή σε ποιότητα εικόνας, μετά την επεξεργασία το πρόβλημα θα γίνει ακόμα πιο εμφανές. Όπου μπορείτε να κρατήσετε ασυμπίεστο χωρίς μετατροπές το σήμα είναι καλύτερο.
5. Αν δεν μπορείτε να δουλέψετε χωρίς συμπίεση το επόμενο καλύτερο είναι να κρατηθεί σε όλη την διαδικασία το ίδιο είδος συμπίεσης. Δηλαδή αν κάνετε γύρισμα σε DVCPRO, DVCpro50, να γίνει και το μοντάζ σε αυτό το πρότυπο.
6. Αν χρειάζεται να συμπιεστεί και να ξαναπεράσει από συμπίεση ένα βίντεο σήμα είναι καλύτερο αυτό να γίνεται με την ίδια ακριβώς συμπίεση (αλγόριθμο και bit rate).
7. Πριν την συμπίεση βοηθάνε πολύ οι μηχανισμοί καθαρισμού. Motion stabilizing, cropping και motion adaptive de-interlacing κάνουν διαφορά.
8. Πάνω από όλα τα αρχικό σήμα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν καθαρότερο και σε ψηλότερη ανάλυση. Με ανάλυση 1.440 X 1.080, δηλαδή μεγαλύτερη από το PAL είναι μονόδρομος αυτό το θέμα.
8 ΤΡΙΚ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΜΠΙΕΣΕΤΕ ΣΩΣΤΑ ΤΑ VIDEO ΣΑΣ
Είναι εξαιρετικά σημαντικό να καταλάβουν όλοι οι δημιουργοί περιεχομένου τους βασικούς μηχανισμούς της συμπίεσης κινούμενης εικόνας. Για αυτό το λόγο σας παρουσιάζουμε ορισμένες βασικές συμβουλές που θα εκτιμήσετε ιδιαίτερα...
1.) Πλάνα με έντονη και γρήγορη κίνηση είναι πιο πιθανό να παρουσιάσουν προβλήματα στην εικόνα. Ως εκ τούτου απαιτούν αντίστοιχη επεξεργασία ή καδράρισμα έτσι ώστε να ελαχιστοποιηθούν.
2.) Η ρύθμιση χρώματος και το contrast στο στήσιμο ενός γυρίσματος επηρεάζουν δραματικά το τελικό αποτέλεσμα. Φλου πλάνα ή με κόκκο χειροτερεύουν πολύ τα πράγματα για τον encoder.
3.) Ιδιαίτερη προσοχή πριν από συμπίεση απαιτεί ο θόρυβος, για παράδειγμα σε σκοτεινά σημεία της εικόνας ή όπου χρησιμοποιείται πολύ gain και παρουσιάζεται επιπλέον κόκκος.
4.) Υπολογίστε πάντα ότι αν η εικόνα στην κάμερα είναι οριακή σε ποιότητα εικόνας, μετά την επεξεργασία το πρόβλημα θα γίνει ακόμα πιο εμφανές. Όπου μπορείτε να κρατήσετε ασυμπίεστο χωρίς μετατροπές το σήμα είναι καλύτερο.
5.) Αν δεν μπορείτε να δουλέψετε χωρίς συμπίεση το επόμενο καλύτερο είναι να κρατηθεί σε όλη την διαδικασία το ίδιο είδος συμπίεσης. Δηλαδή αν κάνετε γύρισμα σε DVCPRO, DVCpro50, να γίνει και το μοντάζ σε αυτό το πρότυπο.
6.) Αν χρειάζεται να συμπιεστεί και να ξαναπεράσει από συμπίεση ένα βίντεο σήμα είναι καλύτερο αυτό να γίνεται με την ίδια ακριβώς συμπίεση (αλγόρυθμο και bit rate).
7.) Πριν την συμπίεση βοηθάνε πολύ οι μηχανισμοί καθαρισμού. Motion stabilizing, cropping και motion adaptive de-interlacing κάνουν διαφορά.
8.) Πάνω από όλα τα αρχικό σήμα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν καθαρότερο και σε ψηλότερη ανάλυση. Με ανάλυση 1.440 X 1.080, δηλαδή τετραπλάσια από το PAL είναι μονόδρομος αυτό το θέμα.
Πηγή : http://www.syncom.gr
0 Comments